Hvenær kemur miðbærinn sem beðið var um?
Í september 2004 var haldið íbúaþing á Akureyri, undir yfirskriftinni Akureyri í öndvegi. Þar kom saman fjöldi bæjarbúa sem lét sig varða framtíð bæjarins, sérstaklega miðbæjarins. Það var orka í loftinu, von og skýr sýn þessara 1600 þátttakenda sem þarna voru. Við vildum lifandi miðbæ. Göngugötur, menningu, kaffihús, verslanir og fjölbreytt mannlíf í hjarta bæjarins sem væri bæði opinn og aðlaðandi.
En hvað gerðist? Í stuttu máli: Ekki neitt. Eða réttara sagt – of lítið og of hægt.
Tuttugu ár eru liðin frá því við fórum í gegnum þetta íbúalýðræðisverkefni. Tuttugu ár! Á meðan hafa önnur sveitarfélög farið fram úr okkur með framsýni og kjarki. Þar hefur verið hlustað á íbúana og brugðist við með aðgerðum, ekki bara fögur orð á fundum eða með glansandi skýrslum sem enda í skúffu. Aðgerðir fylgdu í kjölfarið en hér á Akureyri virðist eins og hugrekki skorti.
Það hefur verið látið dandalast áfram í einhverjum ótta við breytingar eða óútskýrð hræðsla við aðgerðir. Bílastæðahagsmunir og ákvarðanafælni hafa unnið með sinn vanalega kraft og niðurstaðan er dapurleg: Miðbærinn er enn hálfgert steypt draugahverfi hluta dagsins og langt frá því sem við viljum kalla lifandi miðpunkt bæjarins.
Þetta er ekki gagnrýni á einstaka bæjarfulltrúa – þetta er ákall til þeirra allra: Vaknið! Hlustið á fólkið sem býr hér! Við höfum beðið nógu lengi. Nóg af vinnuhópum, nóg af ,,undirbúningi”, nóg af því að sparka boltanum milli ykkar eins og á æfingu.
Það þarf að taka af skarið og það ekki seinna en strax.. Ekki eftir fimm ár, ekki á næsta kjörtímabili. Það þarf að horfa til framtíðar með djörfung, en byggja hana á traustum grunni: þeirri sýn sem íbúar settu fram árið 2004.
Ef bæjarstjórnin treystir sér ekki til að framkvæma þá framtíðarsýn sem fólkið í bænum mótaði, ætti hún ef til vill að víkja fyrir þeim sem treysta sér til að framkvæma ákarðanir sem teknar voru í sátt og samlyndi fyrir röskum tíu árum. Sannleikurinn er nefnilega sá að allt þetta snýst ekki um steypu eða götur.
Þetta snýst um okkur – íbúa bæjarins og gesti okkar. Um framtíð bæjarins okkar og svo því að ekki er áhugi á að bíða í tuttugu ár í viðbót.
Ragnar Sverrisson, kaupmaður
Nýjast
-
Hverju munar um mig?
Því skýtur reglulega upp í kolli mínum hversu léleg við Íslendingar erum að nota áhrif okkar þegar okkur er misboðið. -
Kvíaból í Kaldakinn fyrirmyndarbú nautgripabænda
Bændurnir á Kvíabóli hlutu viðurkenninguna Fyrirmyndarbú Nautgripabænda BÍ á dögunum og tóku þau Haukur Marteinsson og Ingiríður Hauksdóttir á móti verðlaununum. -
VMA - Látið bara vaða!
Emilía Björt Hörpudóttir og Lilja Lind Gunnlaugardóttir eru á fjórðu önn í námi sínu í húsasmíði. Í vetur hafa þær verið í stórum hópi nemenda sem byggir frístundahús frá grunni – ekki eitt heldur tvö. Þær voru að bjástra uppi á svefnlofti í minna frístundahúsinu þegar kíkt var inn í byggingadeildina. Í stærra húsinu er allt á fullu og það komið lengra en oft áður. Bæði nemendur í pípulögnum og rafvirkjun hafa lagt sín lóð á lóðarskálarnar við byggingu og frágang húsanna. -
Norðurþing Kostnaðarauki upp á 60 til 70 milljónir
Minnisblað fjármálastjóra Norðurþings vegna áhrifa nýgerðra kjarasamninga sveitarfélaganna við Kennarafélögin var lagt fram á fundi byggðaráðs Norðurþings. -
Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings
Það er ekki hægt að tala um sátt í sjávarútvegi þegar aðgerðir stjórnvalda beinast ekki gegn þeim sem bera mesta ábyrgð heldur bitna í reynd á fólkinu og byggðunum sem atvinnugreinin heldur uppi. -
Knattspyrnudómarafélag Norðurlands styrkir lyflækningadeild SAk
Fulltrúar Knattspyrnudómarafélags Norðurlands, Aðalsteinn Tryggvason og Bergvin Fannar Gunnarsson, komu færandi hendi með ágóða aðgangseyris frá úrslitaleik Kjarnafæðimótsins og afhenti lyflækningadeild SAk 300.000 krónur -
Veiðigjöld
Þröstur Friðfinnsson sveitarstjóri í Grýtubakkahrepp skrifar pistil á Facebook í dag um um áhrif hækkun veiðigjalds á landsbyggðina. Vefurinn fékk góðfúslegt leyfi frá Þresti til að birta umræddan pistil. -
Glamrið í glerhúsunum
Það hefur löngum þótt slæmur siður að kasta grjóti úr glerhúsi. Myndlíkingin skýr, glerinu rignir samstundis í höfuð þess sem kastar. Því er rétt að staldra aðeins við áður en grjótið er látið vaða. -
Hvernig tryggjum við orkuöryggi?
„Uppbygging raforkukerfisins er ekki í takti við þörf samfélagsins“. Þetta sagði Kristín Linda Árnadóttir, aðstoðarforstjóri Landsvirkjunar, á ráðstefnunni „Orkuöryggi – hvernig tryggjum við orkuöryggi til framtíðar?“ sem Lagadeild Háskólans á Akureyri stóð fyrir þann 18. mars síðastliðinn. Meðal þess sem kom fram á ráðstefnunni var að Björg Eva Erlendsdóttir, framkvæmdastjóri Landsnets, sagði að raforkuöryggi byggi á réttlæti og stöðugleika fyrir minni notendur. Halla Hrund Logadóttir, þingmaður og fyrrverandi orkumálastjóri, sagði að við óbreytt ástand væri það ekki spurning um hvort heldur hvenær raforkuskortur verði á Íslandi og að tryggja þurfi forgang almennings og Ragnheiður Elfa Þorsteinsdóttir, lektor við lagadeild HA, velti upp þeirri spurningu hvort rétt væri að færa leyfisveitingarvaldið vegna vatnsaflsvirkjana aftur til Alþingis.
