20. nóvember - 27. nóvember - Tbl 47
„Meiri niðurlægingu gat enginn veiðimaður lent í“
Ingólfur Sverrisson skrifar Þanka gamals Eyrarpúka
Sjaldan birtist okkur Eyrarpúkum skýrar munurinn á gæfu og ógæfu en þegar einhver okkar dró fagran þorsk úr sjó á Sláturhúsbryggjunni á meðan annar fékk marhnút á öngul sinn. Meiri niðurlægingu gat enginn veiðimaður lent í enda marhnúturinn, að okkar dómi, afar ljótur fiskur, alsettur göddum með þykkar varir og stóran kjaft auk þess að vera sagður fullur af bandormum. Þegar maður lenti í þeirri ógæfu að landa slíku kvikindi var jafnan brugðið á það ráð að losa það hið snarasta af önglinum, taka utan um gellurnar, kreista þær þéttingsfast þannig að kjafturinn opnaðist upp á gátt og skyrpa vænum hráka ofan í marhnútinn með eftirfarandi orðum: „Farðu til fjandans” og henda marsanum svo aftur í sjóinn. Sama gerðum við þegar lítil þorskkóð veiddust en þá var sagt blíðlega við þau: „Sendu stóra bróður til okkar.”
Þannig leið tíminn giska fljótt á bryggjunni þar sem við dunduðum með færin okkar, öngla, sökkur og beitur og freistuðum gæfunnar þegar öllu var rennt sjóinn. Eins og í öðrum útgerðum fylgdi þessu stússi náttúrlega töluvert slor og annað drullumall en það var einasta til að auka á ánægjuna og lífsgleðina þarna á bryggjunni við botn Eyjafjarðar.
Það voru þó fleiri en við Eyrarpúkarnir að vasast á þessum slóðum því stundum voru breskir tundurduflaslæðarar bundnir þar við festar með sínar stóru fallbyssur og fjölmörgu hermenn. Þessir drekar voru hér við land til að aðstoða breska togara sem voru sagðir við veiðar úti um allan sjó hér við land og jafnvel alveg uppi í kartöflugörðum; sel það þó ekki dýrara en ég keypti. Stundum komu hermennirnir úr þessum skipum til okkar á bryggjunni og forvitnuðust um líf okkar veiðimanna og aflabrögð. Við tókum þeim jafnan vel enda þótt þeir væru slappir í íslenskunni og kunnu greinilega bara útlensku. Þar sem ég var að dorga á bryggjusporðinum var mér stundum litið til þessara hermanna sem voru oft berir að ofan í hinni rómuðu Akureyrarblíðu. Velti ykkar einlægur þá gjarnan fyrir sér hvar þeir hefðu verið í styrjöldinni sem þá var ný afstaðin. Skoðaði úr fjarlægð hvort gróin sár leyndust á líkömum þeirra eftir hildarleikinn ógurlega. En þessi rannsóknarvinna bar engan árangur, allir heilir og spengilegir ungir menn. Af því dró ég þá ályktun að hlutskipti þeirra hafi verið það sama og marhnútanna sem komu á færin okkar; þeir sluppu án frekari áfalla enda þótt ekki hafi litið vel út um tíma.
En hvort sem heppnin var með marhnútunum, okkur strákunum eða hermönnum Hennar hátignar var augljóst að heppni marhnútanna fólst í ófríðleik þeirra og fordómum okkar félaganna gagnvart þeim sem við töldum ljóta og óæta í þokkabót. Heppni hermannanna fólst þó miklu frekar í tilviljunum því í stríðsátökum er algjörlega undir hælinn lagt hvort menn verða fyrir sprengjum eða skotum. Lukku okkar Eyrarpúkanna mátti hins vegar rekja til þess að hafa fæðst á þeim stað á Jörðinni þar sem ævintýrin gerast, frelsið í hávegum haft og sjálfsbjargarviðleitninni lítil takmörk sett. Þess vegna undum við jafnan glaðir og kátir við okkar hlutskipti á Eyrinni einu.
Ingólfur Sverrisson
Nýjast
-
Eignarhald bænda á jörðum tryggir hag þeirra best
Umræða um jarðir, jarðaviðskipti og kynslóðaskipti í landbúnaði er og á að vera fyrirferðarmikil í umræðu um stöðu sveitanna. Enda var málefnið eitt helsta umræðuefni á haustfundum Bændasamtaka Íslands. Uppkaup og jarðasöfnun fjárfesta og samkeppnisstöðu landbúnaðar. Um stöðu ungra bænda og eldri bænda sem væru að afhenda bú sín til yngri kynslóða. -
Orkumál
Alþingiskosningar ber brátt að garði. Þar skipar undirrituð 2. sætið á lista VG í norðausturkjördæmi. Ég bý á Björgum í Kinn í Þingeyjarsýslu þar sem systir mín og ég tókum við búi 2017 af foreldrum okkar. Þar er mjólkurframleiðsla, umfangsmikil jarðrækt, kornrækt og örfáar kindur.Meðal starfa minna í félagsmálum má nefna formennsku í Samtökum ungra bænda og þá hef ég setið í sveitarstjórn Þingeyjarsveitar frá árinu 2018 og er nú formaður byggðarráðs -
Þakklæti er varla nægilega sterkt lýsingarorð
„Ég þurfti að gera hlé á máli mínu því tárin bara runnu niður kinnarnar,“ segir Marta Kristín Rósudóttir verkefnastjóri hjá Krabbameinsfélagi Akureyrar og nágrennis. Dekurdagar afhentu félaginu alls 6, 7 milljónir króna og hefur upphæðin aldrei verið hærri en nú. Frá árinu 2012 hafa Dekurdagar safnað 37.850.000 kr. fyrir Krabbameinsfélag Akureyrar -
Fjórtándi jólasveinninn hjá Freyvangsleikhúsinu
Fjórtándi jólasveinninn er frumsamið jólaverk eftir Ásgeir Ólafsson Lie sem segir sögu af hinum hefðbundnu jólasveinunum 13 sem og Grýlu, Leppalúða og jólakettinum. Nema í þessu leikverki eru jólasveinarnir ekki bara þrettán heldur er þarna sá fjórtándi sem enginn átti von á. Leikritið verður frumsýnt hjá Freyvangsleikhúsinu á laugardag, 23. nóvember og verður sýnt á aðventunni. -
Dásamlegt og gefandi að starfa í kvenfélagi
„Það er dásamlegt að starfa í kvenfélagi. Þetta er yndislegur félagsskapur, gefandi á allan hátt. Við skemmtum okkur vel, látum gott af okkur leiða en vinnum okkar verk yfirleitt í hljóði og erum ekki að auglýsa það sérstaklega þó við gerum góðverk,“ segir Auður Thorberg formaður Kvenfélagsins Hjálparinnar í Eyjafjarðarsveit. -
Mikil ásókn í íbúðir á vegum Bjargs á Húsavík
Óhætt er að segja að mikill áhugi sé á íbúðum sem Bjarg íbúðafélag er að byggja á Húsavík í samstarfi við Norðurþing, en þetta kemur fram á heimasíðu Framsýnar í dag. -
Litlu jólin á sjó!
Áralöng hefð er fyrir því að áhafnir fiskiskipa Samherja haldi litlu jól í aðdraganda jólanna. Kokkarnir töfra þá fram hverja kræsinguna af annarri. Litlu jól áhafna Kaldbaks og Snæfells voru haldin hátíðleg á dögunum. -
Boðað verkfall lækna mun hafa áhrif á þjónustu SAk.
Félagsmenn í Læknafélagi Íslands hafa samþykkt verkfallsboðun og hafi ekki samist skellur boðað verkfall lækna á eftir nokkra daga eða um miðnætti aðfaranótt mánudagsins 25. nóvember n.k. -
Hvítasunnukirkjan styrkir Hollvinasamtök
Hollvinasamtök Sjúkrahússins á Akureyri fengu afhentan rausnarlegan peningastyrk frá Hvítasunnusöfnuðinum, alls 800 þúsund krónur nýverið.
