20. nóvember - 27. nóvember - Tbl 47
„Létum ekki á okkur fá þó bylturnar yrðu all svakalegar“
Í Skátagili, Akureyri.
Ingólfur Sverrisson skrifar
Fátt jafnaðist á við að renna sér niður skíðabrekkurnar á Akureyri um miðja síðustu öld. Þær voru fjórar: Fagrabrekka, fyrir neðan Brekkugötuna, Lallatún, austan Klettaborgar, Skátagilið í miðbænum og svo Búðargil í innbænum. Eitt af því fyrsta sem ykkar einlægur man eftir á fimmta áratugnum var að Fagrabrekka var upplýst fyrir skíðafólkið og þar var oft líf og fjör fram á kvöld. Síðar sóttum við Eyrarpúkar í þessa sömu brekku sem lá frá horni Brekkugötu og Hamarsstígs og niður þar sem nú er stúka íþróttavallarins. Í þeirri brekku voru tveir strákar áberandi bestir enda áttu þeir eiginlega heima við brekkubrúnina – þetta voru þeir Ívar Sigmunds og Moni eða Hallgrímur Jónsson. Þeir urðu síðar afreksmenn í þessari íþrótt. Þegar við fengum leið á að skíða þarna fyrir neðan Brekkugötuna tókum við okkur stundum upp og héldum vestur á Lallatún. Þar var forláta stökkpallur og við svifum þaðan um loftin blá og létum ekki á okkur fá þó bylturnar yrðu all svakalegar og við á kafi í fönn. Það var einasta ávísun á gleði og kæti sem gerði lífið skemmtilegt enda þótt við værum komnir þetta langt frá sjálfri Oddeyrinni!
Svo var stundum farið í Skátagilið og ýmist rennt sér í einni buni frá Oddeyrargötunni eða beint austur af Bjarmastígnum og þvert yfir gilið. Þegar eitthvað fataðist í rennslinu og við ekki með fullt vald á atburðarásinni var neyðarúrræði að kasta sér á vatnsrörið sem gegndi hlutverki handriðs niður gilið og gerir raunar enn í dag. Margar beyglurnar á því góða röri eiga eflaust rætur að rekja til þess þegar vaskir skíðakappar björguðu sér með því að kasta sér á það og koma með því í veg fyrir að gluða beint niður á húsin fyrir neðan. Spakir menn telja að ástæðan fyrir því að enn í dag er haldið upp á handriðið atarna sé sú að það hafi mikið varðveislugildi vegna umræddra skemmda og sú sögulega staðreynd komi í veg fyrir að færa þessa gönguleið til nútímahorfs!
Úr Búðargili komu nokkrir mestu skíðakappar bæjarins og raunar landsins alls. Ekki er nokkur vafi á að fremstur þeirra var Magnús Guðmundsson sem var margfaldur Íslandsmeistari í alpagreinum og einnig afburða golfleikari. Árið 1958 var hann Íslandsmeistari í báðum þessum gjörólíku greinum. Íþróttafréttamenn töldu hann samt ekki vera einn af tíu bestu íþróttamönnum landsins það árið. Þetta hneykslaði okkur strákana á Eyrinni stórlega. Óstaðfestar fregnir úr Innbænum hermdu að aðdáendur Magnúsar þar hefðu íhugað að gera ferð suður og lemja á þeim sem ekki kynnu að meta afrek hans. Við Eyrarpúkar vildum bjóða fram liðveislu okkar til þessa þarfaverks og það í fullum herklæðum. Þá hefði ekki þurft að spyrja að leikslokum og hlutur okkar manns leiðréttur fyrir fullt og allt. Úr þessu varð þó aldrei en við héldum bara áfram að renna okkur í bæjarbrekkunum. Fórum auk þess öðru hvoru á sunnudögum á vörubíl frá Hótel KEA í Útgarð. Gengum svo þaðan með skíðin á herðunum upp að Ásgarði í Hlíðarfjalli þar sem brekkurnar voru bæði brattar og langar. Þá var óendanlega gaman.
Ingólfur Sverrisson
Nýjast
-
Eignarhald bænda á jörðum tryggir hag þeirra best
Umræða um jarðir, jarðaviðskipti og kynslóðaskipti í landbúnaði er og á að vera fyrirferðarmikil í umræðu um stöðu sveitanna. Enda var málefnið eitt helsta umræðuefni á haustfundum Bændasamtaka Íslands. Uppkaup og jarðasöfnun fjárfesta og samkeppnisstöðu landbúnaðar. Um stöðu ungra bænda og eldri bænda sem væru að afhenda bú sín til yngri kynslóða. -
Orkumál
Alþingiskosningar ber brátt að garði. Þar skipar undirrituð 2. sætið á lista VG í norðausturkjördæmi. Ég bý á Björgum í Kinn í Þingeyjarsýslu þar sem systir mín og ég tókum við búi 2017 af foreldrum okkar. Þar er mjólkurframleiðsla, umfangsmikil jarðrækt, kornrækt og örfáar kindur.Meðal starfa minna í félagsmálum má nefna formennsku í Samtökum ungra bænda og þá hef ég setið í sveitarstjórn Þingeyjarsveitar frá árinu 2018 og er nú formaður byggðarráðs -
Þakklæti er varla nægilega sterkt lýsingarorð
„Ég þurfti að gera hlé á máli mínu því tárin bara runnu niður kinnarnar,“ segir Marta Kristín Rósudóttir verkefnastjóri hjá Krabbameinsfélagi Akureyrar og nágrennis. Dekurdagar afhentu félaginu alls 6, 7 milljónir króna og hefur upphæðin aldrei verið hærri en nú. Frá árinu 2012 hafa Dekurdagar safnað 37.850.000 kr. fyrir Krabbameinsfélag Akureyrar -
Fjórtándi jólasveinninn hjá Freyvangsleikhúsinu
Fjórtándi jólasveinninn er frumsamið jólaverk eftir Ásgeir Ólafsson Lie sem segir sögu af hinum hefðbundnu jólasveinunum 13 sem og Grýlu, Leppalúða og jólakettinum. Nema í þessu leikverki eru jólasveinarnir ekki bara þrettán heldur er þarna sá fjórtándi sem enginn átti von á. Leikritið verður frumsýnt hjá Freyvangsleikhúsinu á laugardag, 23. nóvember og verður sýnt á aðventunni. -
Dásamlegt og gefandi að starfa í kvenfélagi
„Það er dásamlegt að starfa í kvenfélagi. Þetta er yndislegur félagsskapur, gefandi á allan hátt. Við skemmtum okkur vel, látum gott af okkur leiða en vinnum okkar verk yfirleitt í hljóði og erum ekki að auglýsa það sérstaklega þó við gerum góðverk,“ segir Auður Thorberg formaður Kvenfélagsins Hjálparinnar í Eyjafjarðarsveit. -
Mikil ásókn í íbúðir á vegum Bjargs á Húsavík
Óhætt er að segja að mikill áhugi sé á íbúðum sem Bjarg íbúðafélag er að byggja á Húsavík í samstarfi við Norðurþing, en þetta kemur fram á heimasíðu Framsýnar í dag. -
Litlu jólin á sjó!
Áralöng hefð er fyrir því að áhafnir fiskiskipa Samherja haldi litlu jól í aðdraganda jólanna. Kokkarnir töfra þá fram hverja kræsinguna af annarri. Litlu jól áhafna Kaldbaks og Snæfells voru haldin hátíðleg á dögunum. -
Boðað verkfall lækna mun hafa áhrif á þjónustu SAk.
Félagsmenn í Læknafélagi Íslands hafa samþykkt verkfallsboðun og hafi ekki samist skellur boðað verkfall lækna á eftir nokkra daga eða um miðnætti aðfaranótt mánudagsins 25. nóvember n.k. -
Hvítasunnukirkjan styrkir Hollvinasamtök
Hollvinasamtök Sjúkrahússins á Akureyri fengu afhentan rausnarlegan peningastyrk frá Hvítasunnusöfnuðinum, alls 800 þúsund krónur nýverið.
