Nei takk við ókeypis máltíðum í skólum bæjarins
Það er ekki öll vitleysan eins í samfélaginu Akureyri. Gjaldfrjálsar máltíðir handa skólabörnum. Á samfélagið nú að taka þá foreldraábyrgð á sínar herðar að fæða börnin. Ég segi nei takk. Leyfum foreldrum að axla þá ábyrgð sem þeir tóku að sér þegar ákvörðun um barn var tekin.
Hafa starfsmenn ráðhússins eða bæjarfulltrúar ekki efni á að fæða börn sín eða bæjarstjóri? Hafa hjúkrunarfræðingar, læknar, lífeindafræðingar og sjúkraliðar í bænum ekki efni á að fæða börnin sín? Hafa starfsmenn þjónustufyrirtækja, bílasalar og fasteignasalar ekki ráð á skólamáltíð fyrir börn sín? Hvað með alla sjómennina? Hafa kennarar og stjórnendur skóla svo lág laun að þeir geta ekki fætt börn sín? Svona gæti ég lengi talið upp.
Vissulega er til hópur í bæjarfélaginu sem er illa staddur, svo illa staddur að hann getur ekki gefið börnum sínum góðan mat. Sá hópur er í miklum minnihluta. Þegar sú staða kemur upp er í lagi að grípa inn í. Kennarar og stjórnendur skóla vita yfirleitt um þau tilfelli og geta séð til þess að þau börn fái ókeypis máltíð í skólanum. Veit ekki betur en það sé gert því stjórnendum grunnskólanna er ekki sama um þessi börn.
Hef sjaldan heyrt jafnmikla vitleysu að þorp þurfi til að fæða barn. Hef reyndar heyrt það í tengslum við uppeldi, að heilt þorp þurfi til að ala upp barn, sem mér finnst miklu skynsamlegra. Nei notum fjármuni okkar í annað og leyfum foreldrum að bera þá ábyrgð sem þeir eiga með réttu að gera, fæða, klæða og ala upp barn sitt.
-Helga Dögg Sverrisdóttir, grunnskólakennari.
Nýjast
-
FVSA kannar áhuga stéttarfélaga á Norðurlandi til sameiningar
„Þetta er hugmynd sem vert er að skoða og fróðlegt að sjá hver viðbrögð félaganna verða,“ segir Eiður Stefánsson, formaður Félags verslunar- og skrifstofufólks á Akureyri og nágrenni (FVSA). Nýlega sendi hann erindi til tíu stéttarfélaga á Norðurlandi til að kanna vilja þeirra til samtals um útfærslu á öflugu deildarskiptu stéttarfélagi á svæðinu. -
Reynsla mín af smíðakennslu á Akureyri. Aldarfjórðungur í baksýn.
Í Menntastefnu Akureyrarbæjar segir: „Verkviti er gert hátt undir höfði til þess að börn nái í síauknum mæli að tengja saman hug og hönd í skapandi umhverfi. Akureyrarbær hefur ríkan metnað til þess að í hverjum skóla starfi hæft og öflugt fólk og að eftirsóknarvert sé að starfa þar. Stuðningur skólayfirvalda við starfsþróun leikur þar stórt hlutverk“. Skipulag skóla gerir ráð fyrir samvinnu starfsfólks, sveigjanleika í skipulagi, teymiskennslu og samþættingu námsgreina“ (Menntastefna Akureyrarbæjar, 2020-2025). -
Örugg skref um allt land.
Heilbrigðiskerfið okkar er hjartað í því velferðarsamfélagi sem tekist hefur að byggja upp á Íslandi. Á yfir 40 fundum sem Samfylkingin bauð til um allt land til að ræða heilbrigðis- og öldrunarmál var ljóst að sinnuleysi og fyrirhyggjuskortur undanfarinna ríkisstjórna er að hola innan öryggistilfinningu fólks. Ekki síst í okkar kjördæmi þar sem vegalengdir eru langar, veður viðsjál og langt til Reykjavíkur. Að heilsugæslan neyðist til að reiða sig á íhlaupalækna til að bjarga vandanum tímabundið stoðar lítt. Það byggir ekki upp það traust og samfellu sem þarf til að fólk njóti þess margháttaða ávinnings sem rannsóknir hafa sýnt að fylgi því að hafa fastan heimilislækni. Enda settum við það sem okkar fyrsta heit í nýju framkvæmdaplani heilbrigðismála til tveggja kjörtímabila. Við erum tilbúin. -
Búsetutengd mismunun í heilbrigðisþjónustu, í boði einkavæðingar og heilbrigðisráðherra Framsóknar.
Búsetutengdur munur á notkun þjónustu sérgreinalækna er mjög mikill. Íbúar dreifbýlis nota þjónustuna mun minna en höfuðborgarbúar og íbúar Vestfjarða og Austfjarða minnst allra, nefnilega þrisvar sinnum minna en höfuðborgarbúar. Lýðheilsuvísar benda ekki til þess að íbúar í dreifbýli séu heilsubetri en höfuðborgarbúar. Nærtæk skýring á þessum mun er að kaupandi þjónustunnar, ríkið, lætur sig engu varða hvar þjónustan er veitt og hún hefur nær öll byggst upp í Reykjavík. Í versta falli er afleiðingin sú að þau sem búa næst þjónustunni nýta hana umfram þörf og hin sem fjær búa minna en æskilegt væri. Hvoru tveggja er hættulegt og brýnt að rýna lög og hvort þeim er fylgt. -
Svik við launafólk: Loforð um samráð brotin með gegndarlausum gjaldskrárhækkunum
Anna Júlíusdóttir formaður Einingar Iðju skrifar bréf til bæjarstjórnar Akureyrar í dag sem birt er að heimasíðu félagsins, það lætur hún í ljós mikla óánægju með boðaðar hækkanir hjá hinum ýmsu fyrirtækjum og stofnunum bæjarins og er óhætt að segja að Önnu sé misboðið. „Við erum tilbúin til uppbyggilegs samtals,“ sögðum við í júlí þegar bæjaryfirvöld á Akureyri boðuðu breytingar á gjaldskrám. Við fögnuðum loforðum um samráð, um víðtækt samtal við hagsmunaaðila og um reglulegt endurmatsferli þar sem allir kæmu að borðinu. Nú aðeins fjórum mánuðum síðar stendur eftir sársaukafullt svik á trausti launafólks. Í stað samtals og samráðs virðast vera að raungerast víðtækar gjaldskrárhækkanir sem eru hrein árás á kaupmátt launafólks. -
Vegamálin liggja þungt á Grímseyingum
Vegamál liggja þungt á heimamönnum í Grímsey. Bundið slitlag var sett á götur þar árið 1994 og aftur árið 2014, en þá var verkið ekki klárað almennilega, „því það mátti bara setja á ákveðið marga kílómetra,“ eins og það er orðað í bókun hverfisnefndar. -
Gripmælar, róbótar og ratleikur á Opnum degi Um 300 framhaldsskólanemendur lögðu leið sína í Háskólann á Akureyri
Stuðið var gífurlegt á dögunum þegar um 300 framhaldsskólanemendur heimsóttu Háskólann á Akureyri á Opnum degi. Skólinn hefur gert þetta í mörg ár í góðu samstarfi við náms- og starfsráðgjafa í framhaldsskólum á norðaustursvæðinu. -
Óska eftir frambjóðendum sem eru tilbúnir í alvöru breytingar!
Ég óska eftir breytingum svo að ég og allir aðrir menntaðir Heilsunuddarar viti hvað við eigum að kjósa í komandi alþingiskosningum. -
Lítið að frétta í lífi án frétta á landsbyggðunum
Af þeim 27 fjölmiðlum sem hlutu rekstrarstuðning til einkarekinna fjölmiðla 2024 voru 13 staðbundnir fjölmiðlar og af þeim 10 staðsettir utan höfuðborgarsvæðisins. Hver og einn af þessum staðbundnu miðlum þjónar gríðarlega mikilvægu hlutverki í sinni heimabyggð og styrkveitingin því sannarlega fagnaðarefni.
