Áfrýjun hent út með ruslinu
Þá er baráttu minni við sýslumenn á Norðausturlandi lokið. Búinn að vera langur og strangur slagur síðan mér var sagt upp 30. september 2014 að undangenginni framkomu setts sýslumanns sem jaðraði við einelti. Sú uppsögn var ólögmæt og í andstöðu við vilja stjórnvalda þess efnis að engum skyldi sagt upp í aðdraganda sameiningar sýslumannsembætta á landinu.
Mér var gefið að sök að hafa neitað að sinna verkefnum eða taka að mér ný verkefni hjá embættinu. Þó var aldrei sýnt fram á að svo hafi verið í ferlinu öllu og fyrir dómstólum enda uppspuni og því stóð orð gegn orði. SFR ákvað að fjármagna lögsókn gegn embættinu og lýsti þar með stuðningi við minn málstað. Áður hafði ég með aðstoð lögfræðings á mínum vegum gert ítrekaðar tilraunir til sátta við sýslumann, en honum var ekki þokað en hvatti mig til að sækja um auglýst störf hjá embættinu. Það virtist þó aðeins í þeim tilgangi að niðurlægja mig og fékk ég hvorki starf í sumarafleysingu eða fast starf sem ég sótti um hjá embættinu.
Jafnframt þessu þræddum við alla króka og kima kerfisins. Erindi til umboðsmanns alþingis og fleiri ráðamanna auk stjórnsýslukæru til þá verandi innanríkisráðherra sem gerði hvað hann gat án árangurs, en sagðist loks ekki geta sagt sýslumanni fyrir verkum. Þá var ekki um annað að ræða en fara dómstólaleiðina. Ríkið er erfiður mótherji og nær útilokað fyrir einstakling að fara í þann slag. Maður kemst ekkert áleiðis án
lögfræðings, enda fylgir þessu mikið af bréfaskriftum og ekki fyrir aðra en þá sem þekkingu hafa á kerfinu að annast slíkt svo vel sé. Fyrstu viðbrögð ríkisins við ágreiningu eru oftast að benda mönnum á að leita til dómsstóla.
Þar með gefast eflaust um 90% upp en þau heppnu 10% sem hafa aðgang að lögfræðingi og stuðning stéttarfélags halda áfram. Þegar fyrir dómstóla er komið ætlaði ég hiklaust, af biturri reynslu, að halda því fram að ríkið hafi mun sterkari stöðu og allur vafi virðist dæmdur því í hag.
Málið tapaðist fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur þar sem þrír sýslumenn báru vitni auk þess sem tveir starfsmenn af sýsluskrifstofunni, sem raunar áttu sjálfir hagsmuna að gæta, voru kallaðir til. Ég einn, ásamt lögmanni, virtumst ekki ná að heilla dómarann sem hvað upp lítt rökstuddan dóm sem sagði lítið annað en hann tryði ríkinu betur.
Rangur dómur að mínu mati og lögmanna minna og því var málinu áfrýjað til Landsréttar. Það verð ég að játa að ég gerði miklar væntingar til hins nýja réttar. Og það mega þeir eiga að þeir létu hendur standa fram úr ermum, nýttu aðeins 1 af 4 vikum sem þeir höfðu til verksins áður en þeir hentu áfrýjuninni út með ruslinu og vísuðu bara í dóm Héraðsdóms. Þar með höfðu sýslumenn komist í gegnum tvö dómskerfi á lyginni einni saman. Ég hefði svo sannarlega viljað sverja eið að framburði mínum og hefði þótt fróðlegt að sjá sýslumann gera slíkt hið sama.
Nú lítur málið hins vegar þannig út að ég hafi logið fyrir rétti. Það er dómur sem erfitt er að lifa með þrátt fyrir að vita það sjálfur að samviskan sé
hrein. Að lokum vil ég segja að ég hef því miður misst alla trú á íslensku dómskerfi, allt þetta helv.... regluverk er aðeins fyrir elítuna í þessu landi. Ætli það sé ekki best að draga sig inn í þá skel sem manni er ætluð og halda kjafti.
Nýjast
-
FVSA kannar áhuga stéttarfélaga á Norðurlandi til sameiningar
„Þetta er hugmynd sem vert er að skoða og fróðlegt að sjá hver viðbrögð félaganna verða,“ segir Eiður Stefánsson, formaður Félags verslunar- og skrifstofufólks á Akureyri og nágrenni (FVSA). Nýlega sendi hann erindi til tíu stéttarfélaga á Norðurlandi til að kanna vilja þeirra til samtals um útfærslu á öflugu deildarskiptu stéttarfélagi á svæðinu. -
Reynsla mín af smíðakennslu á Akureyri. Aldarfjórðungur í baksýn.
Í Menntastefnu Akureyrarbæjar segir: „Verkviti er gert hátt undir höfði til þess að börn nái í síauknum mæli að tengja saman hug og hönd í skapandi umhverfi. Akureyrarbær hefur ríkan metnað til þess að í hverjum skóla starfi hæft og öflugt fólk og að eftirsóknarvert sé að starfa þar. Stuðningur skólayfirvalda við starfsþróun leikur þar stórt hlutverk“. Skipulag skóla gerir ráð fyrir samvinnu starfsfólks, sveigjanleika í skipulagi, teymiskennslu og samþættingu námsgreina“ (Menntastefna Akureyrarbæjar, 2020-2025). -
Örugg skref um allt land.
Heilbrigðiskerfið okkar er hjartað í því velferðarsamfélagi sem tekist hefur að byggja upp á Íslandi. Á yfir 40 fundum sem Samfylkingin bauð til um allt land til að ræða heilbrigðis- og öldrunarmál var ljóst að sinnuleysi og fyrirhyggjuskortur undanfarinna ríkisstjórna er að hola innan öryggistilfinningu fólks. Ekki síst í okkar kjördæmi þar sem vegalengdir eru langar, veður viðsjál og langt til Reykjavíkur. Að heilsugæslan neyðist til að reiða sig á íhlaupalækna til að bjarga vandanum tímabundið stoðar lítt. Það byggir ekki upp það traust og samfellu sem þarf til að fólk njóti þess margháttaða ávinnings sem rannsóknir hafa sýnt að fylgi því að hafa fastan heimilislækni. Enda settum við það sem okkar fyrsta heit í nýju framkvæmdaplani heilbrigðismála til tveggja kjörtímabila. Við erum tilbúin. -
Búsetutengd mismunun í heilbrigðisþjónustu, í boði einkavæðingar og heilbrigðisráðherra Framsóknar.
Búsetutengdur munur á notkun þjónustu sérgreinalækna er mjög mikill. Íbúar dreifbýlis nota þjónustuna mun minna en höfuðborgarbúar og íbúar Vestfjarða og Austfjarða minnst allra, nefnilega þrisvar sinnum minna en höfuðborgarbúar. Lýðheilsuvísar benda ekki til þess að íbúar í dreifbýli séu heilsubetri en höfuðborgarbúar. Nærtæk skýring á þessum mun er að kaupandi þjónustunnar, ríkið, lætur sig engu varða hvar þjónustan er veitt og hún hefur nær öll byggst upp í Reykjavík. Í versta falli er afleiðingin sú að þau sem búa næst þjónustunni nýta hana umfram þörf og hin sem fjær búa minna en æskilegt væri. Hvoru tveggja er hættulegt og brýnt að rýna lög og hvort þeim er fylgt. -
Svik við launafólk: Loforð um samráð brotin með gegndarlausum gjaldskrárhækkunum
Anna Júlíusdóttir formaður Einingar Iðju skrifar bréf til bæjarstjórnar Akureyrar í dag sem birt er að heimasíðu félagsins, það lætur hún í ljós mikla óánægju með boðaðar hækkanir hjá hinum ýmsu fyrirtækjum og stofnunum bæjarins og er óhætt að segja að Önnu sé misboðið. „Við erum tilbúin til uppbyggilegs samtals,“ sögðum við í júlí þegar bæjaryfirvöld á Akureyri boðuðu breytingar á gjaldskrám. Við fögnuðum loforðum um samráð, um víðtækt samtal við hagsmunaaðila og um reglulegt endurmatsferli þar sem allir kæmu að borðinu. Nú aðeins fjórum mánuðum síðar stendur eftir sársaukafullt svik á trausti launafólks. Í stað samtals og samráðs virðast vera að raungerast víðtækar gjaldskrárhækkanir sem eru hrein árás á kaupmátt launafólks. -
Vegamálin liggja þungt á Grímseyingum
Vegamál liggja þungt á heimamönnum í Grímsey. Bundið slitlag var sett á götur þar árið 1994 og aftur árið 2014, en þá var verkið ekki klárað almennilega, „því það mátti bara setja á ákveðið marga kílómetra,“ eins og það er orðað í bókun hverfisnefndar. -
Gripmælar, róbótar og ratleikur á Opnum degi Um 300 framhaldsskólanemendur lögðu leið sína í Háskólann á Akureyri
Stuðið var gífurlegt á dögunum þegar um 300 framhaldsskólanemendur heimsóttu Háskólann á Akureyri á Opnum degi. Skólinn hefur gert þetta í mörg ár í góðu samstarfi við náms- og starfsráðgjafa í framhaldsskólum á norðaustursvæðinu. -
Óska eftir frambjóðendum sem eru tilbúnir í alvöru breytingar!
Ég óska eftir breytingum svo að ég og allir aðrir menntaðir Heilsunuddarar viti hvað við eigum að kjósa í komandi alþingiskosningum. -
Lítið að frétta í lífi án frétta á landsbyggðunum
Af þeim 27 fjölmiðlum sem hlutu rekstrarstuðning til einkarekinna fjölmiðla 2024 voru 13 staðbundnir fjölmiðlar og af þeim 10 staðsettir utan höfuðborgarsvæðisins. Hver og einn af þessum staðbundnu miðlum þjónar gríðarlega mikilvægu hlutverki í sinni heimabyggð og styrkveitingin því sannarlega fagnaðarefni.
