Matur handa öllum.
Nýlega hafa Eyjólfur Ingvi formaður sauðfjárdeildar BÍ og Margrét Ágústa framkvæmdastjóri Bændasamtaka Íslands kallað eftir því að stjórnmálaöfl skýri sjónarmið sín í málefnum landbúnaðarins. Það var athyglisvert að heyra málflutning þeirra því staðreyndin er sú að bændum á Íslandi hefur fækkað mikið, sérstaklega í mjólkurframleiðslu þótt að á sama tíma hafi orðið talsverð framleiðsluaukning.
Staða margra bænda er engu að síður þung. Íbúum í sveitum landsins hefur fækkað gríðarlega síðustu áratugi og rekstrarumhverfið er erfitt. Það getur beinlínis hamlað nýliðun ef að fólk óttast að einangrast félagslega við það eitt að verða bændur.
Samtök ungra bænda unnu að því fyrir nýja búvörusamninga 2016 að koma inn ákvæðum um nýliðunarstuðning og forgangi nýliða að úthlutun greiðslumarks mjólkurframleiðslu. Frá þeim tíma hefur upphæð nýliðunarstuðningsins nánast staðið í stað og forgangur nýliða að greiðslumarki í mjólkurframleiðslu minnkaður úr 25% niður í 5%. Þó virðast málefni ungra bænda loksins vera að komast á almenna dagskrá eftir kröftugan baráttufund þeirra í Salnum í Kópavogi, fyrir réttu ári, Laun fyrir lífi, sem kjarnar svo sannarlega stöðu bænda, en sýnir líka stöðuna sem ungt fólk er í, að standa frammi fyrir gríðarstórum fjárfestingum til þess að vinna óheyrilega fyrir lifskjör sem eru ekki alltaf sambærileg við aðrar starfsstéttir í landinu.
Það er bæði hægt að auka framleiðslu í landbúnaði umtalsvert ef pólitískur vilji er til staðar og bæta rekstrarumhverfi bænda mikið.
Ef spár um mannfjölda á Íslandi ganga eftir má reikna með að fæðuþörf þjóðarinnar muni aukast um þriðjung á næstu 30 árum og þeirri þörf verður tæplega mætt með innflutningi eingöngu og það er alls ekki hægt að stóla á hann, óvissa og óstöðugleiki síðustu missera hefur sýnt okkur það.
Það eru því hagsmunir allra sem búa hér að það umhverfi sem landbúnaðurinn býr við sé fyrirsjáanlegt og best væri að áætlun um það hvernig auka skuli matvælaframleiðslu til samræmis við áætlun um fólksfjölgun næstu áratugi.
Ríkja þarf sátt á milli neytenda og framleiðenda matvæla. Oft er vísað til Evrópu í samanburði en þar fara um 30% af útgjöldum Evrópusambandsins í CAP (common agriculture policy) og er rætt um sem sáttmála á milli neytenda og framleiðenda um matvæli, í sátt við umhverfið og þróttmikið dreifbýli. Oft er klifað á því i umræðunni að hérlendis sé stuðningur við landbúnað og matvælaframleiðslu meiri en í öðrum löndum, því fer þó fjarri. Hér á landi leggjum við áherslu á að framleiðsla matvæla sé í sátt við umhverfið, styðji við byggð um allt land og að allir hafi efni á nauðsynjavörum, t.d. með opinberri verðlagningu á sumum mjólkurvörum. Þegar erum við í fremstu röð í heilnæmi matvæla, velferð dýra en fjölmörg tækifæri felast í nýsköpun, tæknilausnum og notkun vistvænni orkugjafa. Matvælaframleiðsla á Íslandi mun aldrei verða samkeppnishæf í kapitalísku markaðshagkerfi þar sem eina markmiðið er lágt verð, án alls tillits til aðstæðna, kjara þeirra sem framleiða, lyfjanotkunar og hvaðan maturinn kemur.
Ég tek heilshugar undir þau sjónarmið sem Bændasamtök Íslands benda á og hvet aðra frambjóðendur og stjórnmálaöfl til að huga vel að því að við getum öll borið íslenskar landbúnaðarafurðir á borð eftir 30 ár!
Höfundur er bóndi, fyrrum formaður Samtaka ungra bænda og situr í 2. sæti á lista VG í Norðausturkjördæmi.
Nýjast
-
Fólki misboðið yfir gjaldskrárhækkunum OH
„Dæmi eru um að viðskiptavinir Orkuveitu Húsavíkur, ekki síst fjölskyldufólk og fólk í viðkvæmri stöðu, hafi sett sig í samband við Skrifstofu stéttarfélaganna og krafist þess að Framsýn geri athugasemdir við boðaðar hækkanir á gjaldskrám orkuveitunnar um áramótin. Fólki er greinilega misboðið.,“ segir á vef Framsýnar. -
Matur handa öllum.
Nýlega hafa Eyjólfur Ingvi formaður sauðfjárdeildar BÍ og Margrét Ágústa framkvæmdastjóri Bændasamtaka Íslands kallað eftir því að stjórnmálaöfl skýri sjónarmið sín í málefnum landbúnaðarins. Það var athyglisvert að heyra málflutning þeirra því staðreyndin er sú að bændum á Íslandi hefur fækkað mikið, sérstaklega í mjólkurframleiðslu þótt að á sama tíma hafi orðið talsverð framleiðsluaukning. -
Það er fokið í hann!
Það er óhætt að segja að veðurspá hafi gengið ágætlega eftir en appelsínugul viðvörun er yfirstandandi og má búast við að hér á Akureyri og nágrenni muni blása hressilega til miðnættis, en þá ætti allt að detta í dúnalogn. -
Húsnæðisáætlanir sveitarfélaga á Norðurlandi eystra
Fjöldi íbúða sem eru í byggingu á Norðurlandi eystra er ekki nægilega mikill til að uppfylla þörf samkvæmt húsnæðisáætlunum sveitarfélaganna í landshlutanum. Það er mat HMS sem byggir á nýlegri talningu á íbúðum í byggingu. -
Látum ekki blekkjast.
Kosningarnar eftir mánuð munu snúast um að skapa betri lífskjör fyrir venjulegt fólk hér á landi. Fyrir mér ættu framboðin nú að leggja fram sínar leiðir til að taka á verðbólgu, skapa tækifæri, efla velferðarkerfið og standa vörð um náttúruna, en sum hafa valið að spila á okkar lægstu hvata; ótta og andúð. -
Hlutu hvatningarverðlaun Íslensku menntaverðlaunanna
Íslensku menntaverðlaunin voru veitt við hátíðlega athöfn á Bessastöðum í gær. Verðlaunin voru upprunalega stofnuð til að auka veg menntaumbótastarfs og vekja athygli á því góða og metnaðarfulla starfi sem stundað er í skólum og frístundastarfi. -
Þjónustusamningur um rekstur almenningsbókasafns
Í dag var undirritaður þjónustusamningur Akureyrarbæjar og Svalbarðsstrandarhrepps um að íbúum hreppsins verði veitt fullt aðgengi að safnakosti og þjónustu Amtsbókasafnsins á Akureyri. -
Umgengni á athafnasvæði Skútabergs á Moldhaugnahálsi
Umgengni á athafnasvæði Skútabergs á Moldhaugnahálsi hefur verið til umræðu hjá Heilbrigðisnefnd Norðurlands eystra um skeið, en nefndin lýsti fyrir nokkru yfir vonbrigðum með að áform um tiltekt á svæðinu hefðu ekki gengið eftir. -
Sjúkrahúsið á Akureyri
Ísland er fámennt en stórt land. Íbúaþróun síðustu áratugi hefur á margan hátt verið óskynsamleg. Samkvæmt gögnum frá Hagstofunni búa nú nálægt 80% landsmanna á stórhöfuðborgarsvæðinu en 20% landsmanna á gríðarlega víðfeðmu landsvæði utan þess. Fá dæmi eru um slíka samþjöppun búsetu í nokkru landi og fyrir vikið er það flókið verkefni að tryggja öllum landsmönnum fyrsta flokks lögbundna þjónustu, þótt sannarlega sé það bráð nauðsynlegt. Það á ekki síst við um réttinn til heilbrigðisþjónustu.
